Jakie normy bezpieczeństwa powinny spełniać wiaty przystankowe i peronowe?

Wiaty przystankowe są ważną częścią infrastruktury składającej się na system transportu zbiorowego. Właściwie zaprojektowane i wykonane chronią pasażerów przed czynnikami zewnętrznymi – przede wszystkim opadami atmosferycznymi oraz podmuchami wiatru, pozwalając im na wygodne oczekiwanie na tramwaj, autobus bądź pociąg. Producenci wiat przystankowych i peronowych muszą też zadbać o to, by były one estetyczne i dobrze wkomponowywały się w swe otoczenia, a ponadto powinni zwrócić uwagę na ich wytrzymałość na uszkodzenia wynikające z normalnej eksploatacji np. ciągły kontakt z wodą, wilgocią i nasłonecznieniem, a jednocześnie odporność na ewentualne akty wandalizmu. Przekonajmy się, z czym jest to związane.

Co ma szczególne znaczenie w przypadku wiat przystankowych i peronowych?

Wiaty przystankowe i peronowe muszą mieć wystarczającą wytrzymałość na wszystkie czynniki zewnętrzne, co nie tylko zapewnia im wymaganą żywotność, ale też chroni użytkowników przed odniesieniem obrażeń. Szczególnie istotne okaże się m.in. zadbanie o odporność na napór i siłę ssącą wiatru, zapobiegającą wywróceniu się lub odkształceniu konstrukcji. Liczy się też obciążenie śniegiem i wytrzymałość na udary, zwłaszcza gdy chodzi o przeszklenia. Kluczowymi komponentami wpływającymi na odporność i bezpieczeństwo eksploatacji wiat jest ich fundamentowanie oraz struktura nośna, a także materiał, z jakiego powstają poszczególne elementy osłaniające użytkowników. Duże znaczenie ma również jakość montażu oraz wybrany rodzaj połączeń między fragmentami tworzącymi dach i ściany. 

Które normy liczą się przy projektowaniu wiat?

Znaczenie przy projektowaniu wiat mają zarówno dokumenty składające się na Polskie Normy, jak i tzw. Eurokody. Wśród nich szczególnie ważne będą PN-82/B-02000 „Obciążenia budowli – Zasady ustalania wartości”, PN-80/B-02010 „Obciążenia w obliczeniach statycznych – Obciążenie śniegiem” oraz PN-77/B-02011 „Obciążenia w obliczeniach statycznych – Obciążenie wiatrem”, jak również Eurokody: PN-EN 1990:2004, PN-EN 1991-1-3:2005 lub PN-EN 1991-1-4:2008.